Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας (Π.Ο.Υ.) εκτιμά ότι, έως το έτος 2050, ο αριθμός των ανθρώπων ηλικίας άνω των 60 ετών 8α αυξηθεί σε περίπου 2 δισεκατομμύρια, διαγράφοντας μια σημαντική αύξηση σε σύγκριση με το έτος 2000, όταν στις αντίστοιχες ηλικίες αναλογούσαν 605 εκατομμύρια περίπου. Την τελευταία δεκαετία άρχισε να χρησιμοποιείται ο όρος «υγιής γήρανση» με σκοπό να αναδείξει τη μεγάλη σημασία της πρόληψης.
«Η πρόληψη στον ΣΔ ξεκινά από τη διάγνωση στον τύπο 1 και πολύ πριν την διάγνωση στον τύπο 2 και περιλαμβάνει την αποτροπή των επιπλοκών της ασθένειας και των συνοσηροτήτων. Όσον αφορά στις ηλικιακές ομάδες, εστιάζει περαιτέρω στην εφηβεία για τον τύπο 1 κυρίως, αλλά και στην 3η ηλικία, που με βάση τις στατιστικές αποτελεί ένα σημαντικό και εξ ίσου ευπαθές κομμάτι του δυτικού κόσμου».
Τα τελευταία 5 χρόνια η έρευνα και οι εξελίξεις στο πεδίο της νόσου τρέχουν με γοργούς ρυθμούς, έχοντας προσφέρει πολλές θεραπευτικές επιλογές και επαναστατική τεχνολογία αλλά και δραστικές αλλαγές στις θεραπευτικές αντιλήψεις. Πολλές μελέτες, ιδίως τα 4 τελευταία χρόνια, έχουν δείξει ότι οι νέες θεραπευτικές αγωγές της τελευταίας 10/ετίας, συμβάλλουν σημαντικά στη μείωση και τη βελτίωση των δραματικών επιπλοκών και συνοσηροτήτων που ακολουθούν τον διαβήτη.
«Τόσο η πρόληψη όσο η και θεραπεία στο ΣΔ απαιτούν ολιστική προσέγγιση, διότι πρόκειται για μια δια βίου νόσο που χρειάζεται όχι απλά μια θεραπεία, αλλά ουσιαστική ψυχολογική στήριξη, αντιμετώπιση συνοσηροτήτων και εξειδικευμένη σφαιρική διαχείριση κατά την νοσηλεία των ασθενών. Αυτό απαιτεί με την σειρά του συνεργασία μεταξύ των ειδικοτήτων της Ιατρικής αλλά και όλων των θεραπευτών υγείας που έχουν ειδικευθεί σε αντικείμενα που σχετίζονται με την ασθένεια».